کد مطلب:322939 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:261
نشانه های فرد مورد نظر میرزا علی محمد
نشانه های فرد مورد نظر میرزا علی محمد با توجه به عبارات عباس افندی به شرح زیر است:
- واسطه ی فیوضات از شخص بزرگواری است.
- در پس پرده ی عزت است.
- دارنده ی كمالات بی حد و حصر است.
- به حبل ولایش متمسك است.
- آن شخص غایب است.
- لقب او بقیة الله است.
- در نخستین كتاب خود به نام تفسیر سوره ی یوسف آن شخص غایب را معرفی كرده است.
واضح و هویداست كه میرزا حسین علی دارای هیچ یك از این مشخصات نیست. وی یك فرد عادی پیرو باب بوده و حتی جزء 18 نفر اولی پیروان باب نبوده است [1] او بعد از اعدام باب هم، بیش از ده سال از جانشین برگزیده ی میرزا علی محمد یعنی میرزا یحیی تبعیت، و سپس به تحریك روسیه ی تزاری ادعای مستقلی كرد و با برادر خود به مخالفت برخواست. بنابراین میرزا حسین علی:
نه در پس پرده ی عزت و نه غایب بوده است.
در هیچ جا لقب میرزا حسین علی به عنوان بقیة الله به كار نرفته است؛ بلكه این لقب حتی در آثار باب و مبلغان بهایی از القاب امام دوازدهم (ع) است. از جمله فاضل مازندرانی، مبلغ مشهور بهائی این لقب را متعلق به امام دوازدهم (ع) می داند. [2] میرزا علی محمد نیز در آثار خود مكررا به این مسأله اشاره كرده كه اننی أنا عبد من بقیة الله؛ یعنی به درستی كه من بنده ی حضرت بقیة الله امام زمان هستم.
بعلاوه میرزا حسین علی هرگز غایب نبوده است و مهم ترین
نكته اینكه میرزا علی محمد در تفسیر سوره ی یوسف آن شخص غایب را معرفی كرده است. در این جا برای روشن شدن موضوع به این كتاب مراجعه می كنیم:
ألله قد قدر أن یخرج ذالك الكتاب فی تفسیر أحسن القصص من عند محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب علی عبده لیكون حجة الله من عند الذكر علی العالمین بلیغا. [3] .
ترجمه: همانا خداوند مقدر فرموده است كه خارج سازد این كتاب را در تفسیر سوره ی یوسف از نزد (امام زمان) محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب بر بنده اش، تا حجت و دلیل باشد از نزد ذكر (یكی از القاب میرزا علی محمد) بر همه عالمیان.
بنابراین از این نوشته ی باب به وضوح معلوم می شود كه منظور و مراد وی از بقیة الله كیست و لذا تمام ادعاهای عبدالبهاء برای مطرح كردن پدرش، همه بی اساس و بی دلیل است.
- واسطه ی فیوضات از شخص بزرگواری است.
- در پس پرده ی عزت است.
- دارنده ی كمالات بی حد و حصر است.
- به حبل ولایش متمسك است.
- آن شخص غایب است.
- لقب او بقیة الله است.
- در نخستین كتاب خود به نام تفسیر سوره ی یوسف آن شخص غایب را معرفی كرده است.
واضح و هویداست كه میرزا حسین علی دارای هیچ یك از این مشخصات نیست. وی یك فرد عادی پیرو باب بوده و حتی جزء 18 نفر اولی پیروان باب نبوده است [1] او بعد از اعدام باب هم، بیش از ده سال از جانشین برگزیده ی میرزا علی محمد یعنی میرزا یحیی تبعیت، و سپس به تحریك روسیه ی تزاری ادعای مستقلی كرد و با برادر خود به مخالفت برخواست. بنابراین میرزا حسین علی:
نه در پس پرده ی عزت و نه غایب بوده است.
در هیچ جا لقب میرزا حسین علی به عنوان بقیة الله به كار نرفته است؛ بلكه این لقب حتی در آثار باب و مبلغان بهایی از القاب امام دوازدهم (ع) است. از جمله فاضل مازندرانی، مبلغ مشهور بهائی این لقب را متعلق به امام دوازدهم (ع) می داند. [2] میرزا علی محمد نیز در آثار خود مكررا به این مسأله اشاره كرده كه اننی أنا عبد من بقیة الله؛ یعنی به درستی كه من بنده ی حضرت بقیة الله امام زمان هستم.
بعلاوه میرزا حسین علی هرگز غایب نبوده است و مهم ترین
نكته اینكه میرزا علی محمد در تفسیر سوره ی یوسف آن شخص غایب را معرفی كرده است. در این جا برای روشن شدن موضوع به این كتاب مراجعه می كنیم:
ألله قد قدر أن یخرج ذالك الكتاب فی تفسیر أحسن القصص من عند محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن أبی طالب علی عبده لیكون حجة الله من عند الذكر علی العالمین بلیغا. [3] .
ترجمه: همانا خداوند مقدر فرموده است كه خارج سازد این كتاب را در تفسیر سوره ی یوسف از نزد (امام زمان) محمد بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب بر بنده اش، تا حجت و دلیل باشد از نزد ذكر (یكی از القاب میرزا علی محمد) بر همه عالمیان.
بنابراین از این نوشته ی باب به وضوح معلوم می شود كه منظور و مراد وی از بقیة الله كیست و لذا تمام ادعاهای عبدالبهاء برای مطرح كردن پدرش، همه بی اساس و بی دلیل است.
[1] در فرقه ي بابيه و بهائيه 18 نفر اولي كه به باب گرويدند، اهميت بسيار دارند و برايشان احترام خاصي قايل اند.
[2] فاضل مازندراني: اسرار الآثار 2 / 67، ذيل كلمه ي بقية الله.
[3] تفسير سوره ي يوسف اولين كتاب ميرزا علي محمد مي باشد كه به أحسن القصص و يا قيوم الأسماء نيز معروف است. بخش اول اين كتاب را اشراق خاوري مبلغ مشهور بهائيان در جلد اول كتاب خود به نام رحيق مختوم آورده است. اين مطلب از كتاب رحيق مختوم 1 / 21- 22 نقل مي گردد.